Korkarsan Eğer

Seni yarı yolda bırakanlar aslında onlar değil, geçmişin, yaşadıkların. Kime güveneceğini düşünmenin sorumlusuysa sen değil, onlardır. Sırf geçmişte yaşadıklarımız yuzunden guven problemi çekeriz. Buna sebep olan kendimiz olmasak bile, onların hatalarını gelecekte, bambaşka insanlarda yaşar, hayatı öyle sürdürmeye çalışırız. Bir günse biri gelir hayatınıza, her şeyiniz neredeyse aynıdır. Her yere birlikte gidersiniz, aynı anda aynı şarkıları birbirinizden habersiz dinler, aynı anda aynı şeyleri hiç olmadık zamanlarda söylersiniz. Ortak hobilerle daha da cok bağlanırsınız ona. Tam her şey cok guzel gıderken aniden içinizi bir korku alır. Kaybetmek üzerine yazılmış şarkılar daha da arttırır bu korkuyu. Geçmişte yaşanan tüm yarı yolda bırakılma anıları tekrar hatırlanır, acaba yine aynı şeyler mi olacak dersiniz kendi kendinize. Hafızalarda kalmış pişmanlıklar ile yola devam etmeye çalışsanız da kafanızdaki sorulardan ve aptal kuruntularınızdan kurtulamadıkca, kaybetme korkusuyla bambaşka birini istemeden de olsa yine kaybedersiniz.

Ya Bitince Her Şey?

Kimi zaman geçmişteki dostlarımızı düşünürüz. Acaba onlarda hala bızı dusunuyor mu dıye. Bir rakı şişesindeki son demleri onlarla anıp,avunmaya çalışırız soru işaretleriyle. İleride tekrar bir araya gelir miyiz, hayat tekrar bızı bır araya getirir mi? Yoksa koyulan üç noktalara mı bırakarız zamanı? Yaşarken anlayamayız belki verilen değerleri, göremeyiz fedakarlıkları. Aşkı ile dostları arasında kalmaksa en zorudur hayatın asıl gerçeği ve son sınırı. Eğer o sınırdan başarılı bır sekılde gecersen ne mutlu sana, hem aşkını hem de dostlarını bır arada tutabilirsin. Ama eğer o sınırda gitgeller yaşıyorsan, işte asıl pişmanlıklar ayrılığın son aşamasında başlıyor demektır. Denge kuramadığın dengesizlikler arasında kaybolur gıdersın coğu zaman. Kendinle çelişir, sitemkar bir şekilde kararlarını gözden geçirirsin ama asla bilemezsin aşkın gelip giderken dostlarının bırer bırer zamana yenik düştüğünü. Onlar yenik düşerken belki sen mutluluğunu kutlarsın en mutlu günlerinmiş gibi düşünür, hayata meydan okursun. Peki ya ayrılınca? Ya bitince her şey?

Kader

Bazen yaptığımız secımlerın sonuçlarına katlanmak zorunda kalırız. Bir çıkış yolu arasak da seçimlerimizin kaderine boyun eğeriz. Bekleriz uzun zaman, belki bir çıkış yolu buluruz diye ama o çıkış yolunu beklerken coğu şeyi kaybederiz aslında. Umut ışığını görmek isterken, bir geminin suya batışı gibi yavaş yavaş yitirilir bütün hayaller. "Bir insan seviyorsa, sonuna kadar beklemelidir'' diyenler bilmezler zamanın ne kadar da hızlı ve acı vererek gectığını. Bilmezler aşkın tek taraflı duygularını ve yalnızlıklarını. Aslında onu beklerken, sen çoktan kabullenmişsindir kaderini. Zamanı geri almak ıstediğindeyse sanki hiç görmek istemediğin bir rüyadaymış gibi hissedersin kendini. Ya da hiç yazmak istemediğin bir hikayenin yanlış kahramanıymışsın gibi rol yaparsın, kimseler bilmesin diye. Kadere inanmasanda,karşı cıksanda kadere yenik düşer ruhun, söyleyemediklerine yanarsın tek başına.